Twój koszyk jest obecnie pusty!
Sobota: Ziarno pszenicy
Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity J12:24
Używamy ziarna pszenicy na dwa sposoby: do wypieku chleba oraz jako ziarno siewne. W tym przypadku słowo to należy rozumieć w drugim znaczeniu – jako ziarno siewne, a nie jako substancję, z której wypiekamy chleb. W tym sensie nigdy się ono nie rozmnaża, aby przynieść owoc. Gdy mówi się, że ziarno musi obumrzeć, nie oznacza to, że traci ono swoją wartość jako nasiono, lecz że zostaje przemienione w coś innego. Dlatego św. Paweł mówi: „Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wprzód nie obumrze” (1 Kor 15,36).
Słowo Boże jest ziarnem zasiewanym w duszy człowieka, ponieważ jest czymś, co wprowadzane do duszy ludzkiej poprzez wypowiadane i słyszane słowa, ma przynieść owoc dobrych uczynków: „Ziarnem jest słowo Boże” (Łk 8,11). Podobnie Słowo Boże, które przyjęło ciało, jest ziarnem zasianym w świecie, ziarnem, z którego powinny wyrosnąć wielkie plony, dlatego w Ewangelii św. Mateusza (Mt 13,31-32) jest porównywane do ziarnka gorczycy.
Dlatego Pan mówi do nas: „Przyszedłem jako ziarno, coś, co ma przynieść owoc, dlatego powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity”, co oznacza: Jeżeli nie umrę, nie będzie owocu nawrócenia pogan. Pan Jezus porównuje siebie do ziarna pszenicy, ponieważ przyszedł, aby karmić dusze ludzi, tak jak chleb karmi nasze ciała. W Psalmach czytamy: „Aby chleb pokrzepił serce człowieka” (Ps 103,15), a w Ewangelii św. Jana: „ Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (J 6,51).
Ale jeżeli obumrze, przynosi obfity plon.
W tym miejscu wyjaśniona zostaje wartość Męki Pana Jezusa. Jeżeli ziarno nie wpadnie w ziemię poprzez upokorzenie Męki, nie przyniesie żadnego pożytku, pozostanie samo jedno. Ale jeśli umrze, zabite i zgładzone przez Żydów, przynosi obfity owoc”, na przykład:
1. Odpuszczenie grzechów. „Toteż wina Jakuba przez to będzie zmazana; i ten będzie cały owoc usunięcia jego grzechu” (Iz 27,9). Jest to owoc Męki Chrystusa, jak mówi św. Piotr: „Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem” (1 P 3,18).
2. Nawrócenie pogan. „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje” (J 15,16). Ten owoc przyniosła Męka Chrystusa: „A Ja, gdy zostanę wywyższony nad ziemię, przyciągnę wszystkich do siebie” (J 12,32).
3. Owoc chwały. „Owocem dobrych trudów jest chwała” (Mdr 3,15). I ten owoc przyniosła Męka Chrystusa: „Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. 20 On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. 21 Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, 22 przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą” (Hbr 10,19).
Módlmy się na różańcu zgodnie z prośbą Najświętszej Maryi Panny:
Zostań naszym Patronem na www.patronite.pl lub na zrzutka.pl
Zobacz nasz najnowszy film dokumentalny „Ukryty Skarb Kościoła”
Dodaj komentarz