MYSTICI CORPORIS CHRISTI. O Kościele, Mistycznym Ciele Chrystusa

Mystici Corporis Christi to encyklika papieża Piusa XII wydana w 1943 r.

Dokument zamknął długi okres badań poświęconych istocie Kościoła, który został zapoczątkowany w kręgu prac przygotowawczych do SWI w latach 1869-1870. W encyklice przyjęto pojęcie Mistycznego Ciała, jako nadrzędne dla wszystkich innych biblijnych obrazów Kościoła.

Kościół, w myśl dokumentu, jest ciałem żyjącym na ziemi, którego niewidzialną głową jest Chrystus. Jest to więc ciało zarówno widzialne, jak i niewidzialne, rozwijające się w szczególności poprzez widzialne  sakramenty, za którymi kryje się niewidzialna łaska i sam Jezus.

Doktryny o Mistycznym Ciele Chrystusa, którym jest Kościół, po raz pierwszy nauczał nas sam Odkupiciel. Ilustrując wielki i nieoceniony przywilej naszego wewnętrznego zjednoczenia z tak wzniosłą Głową, doktryna ta swoją wzniosłą godnością zaprasza wszystkich, których pociąga Duch Święty do jej studiowania i udziela im prawdy, które są zgodne z nauką Chrystusową. Dlatego uważamy za stosowne pomówić z wami na ten temat za pośrednictwem tej encykliki, rozwijając i wyjaśniając przede wszystkim te kwestie, które dotyczą Kościoła walczącego.

Dzieło Piusa XII mówi bogactwach zgromadzonych w tym Kościele, które Chrystus nabył własną krwią,  i których członkowie chlubią się Głową ukoronowaną cierniem. Fakt, że w ten sposób chlubią się, jest uderzającym dowodem na to, że największa radość i wywyższenie rodzą się jedynie z cierpienia, a zatem powinniśmy się radować, jeśli uczestniczymy w cierpieniach Chrystusa, abyśmy, gdy objawi się Jego chwała, również mogli się radować ponadprzeciętną radością w niebie.