Annibale Bugnini i rewolucja liturgiczna

Książkę można określić jako zarys biografii Bugniniego, ze szczególnym uwzględnieniem jego roli jako reformatora liturgii. Pierwsze rozdziały dotyczą jego młodości, formacji i pierwszych aktywności na polu liturgicznym. Kolejne rozdziały omawiają aktywność Bugniniego związaną z soborowymi reformami, od pracy w Komisji Przygotowawczej przed Soborem poprzez tzw. pierwsze wygnanie w czasie Soboru, sekretarzowanie w Consilium (kulminacja jego aktywności) i sekretarzowanie w Kongregacji Kultu Bożego do lipca 1975. Ostatnie rozdziały omawiają popadnięcie Bugniniego w niełaskę i jego całkowite odsunięcie, tj. odesłanie na placówkę w Teheranie w funkcji nuncjusza i jego śmierci w 1982 roku. Jest to więc kronika destrukcji katolickiej liturgii rytu rzymskiego, jaka miała miejsce w trakcie II Soboru Watykańskiego i (zwłaszcza) już po jego zakończeniu, a zarazem biografia człowieka, który był jednym z jej głównych sprawców.