Geje, rozwodnicy, cudzołożnicy i proaborcjoniści mogą przyjmować Komunię św. Kardynałowie papieża.

W swoich dążeniach do ułożenia Kolegium Kardynałów, przekształcenia episkopatu USA i wprowadzenia „innego Kościoła” papież Franciszek promował grupę radykalnych amerykańskich kardynałów ze wspólną wizją, która prawie zniszczyła Kościół katolicki, jaki znamy.

Wraz ze swoim niedawnym awansem kardynała Roberta McElroya z San Diego, papież Franciszek mianował teraz połowę wszystkich kardynałów elektorów ze Stanów Zjednoczonych. Jego czterej inni amerykańscy kardynałowie podzielają zdecydowanie liberalne skłonności McElroya: kardynał Joseph Tobin z Newark, New Jersey; kardynał Blase Cupich z Chicago; kardynał Wilton Gregory z Waszyngtonu; oraz kardynał Kevin Farrell, prefekt Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia.

Szczycą się kontrolą nad dwoma najbardziej prominentnymi stolicami w Ameryce. Każdy z nich miał rzekome powiązania z byłym kardynałem Theodorem McCarrickiem, z którym podobno papież Franciszek konsultował się w sprawie nominacji biskupich. Każdy z nich może być następnym papieżem.

Oprócz nowo odkrytego wpływu, liberalni amerykańscy kardynałowie papieża mają radykalny program, którego celem jest nic innego jak rewolucja w Kościele. Ich wizja, w dużej mierze zakorzeniona w kontrowersyjnej adhortacji apostolskiej Franciszka Amoris laetitia, obejmuje demontaż rozumienia grzechu i sumienia przez Kościół, przebudowę katolickiego nauczania na temat homoseksualizmu i rodziny, zakorzenienie aktywizmu LGBT w Kościele oraz ochronę osób nadużywających homoseksualizmu, Księża katoliccy i świeccy, którzy stoją im na drodze.

Kardynałowie najwyraźniej dostrzegają wielką szansę w synodzie papieża na temat synodalności, który kardynał Gerhard Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, określił niedawno jako „wrogie przejęcie Kościoła”.

Oczywiście nie pokonają Oblubienicy Chrystusa. Ale na razie robią, co mogą, aby ukształtować Kościół – i miliony dusz – zgodnie ze swoimi antykatolickimi, pro-LGBT projektami. Poniżej znajduje się dogłębne spojrzenie na ich przewrotny program.

Rewolucja Amoris Laetitia kardynała Cupicha

W centrum agendy kardynałów znajduje się Amoris Laetitia, która stanowi podstawę ich homoseksualnego aktywizmu, odrzucenia doktryny i nacisku na udzielanie komunii nieskruszonym cudzołożnikom i homoseksualistom.

W szczególności kardynał Cupich promował Amoris Laetitia jako rewolucję w katolicyzmie, która zmienia wielowiekowe rozumienie sumienia, doktryny i grzechu przez Kościół.

Kardynał z Chicago natychmiast dostrzegł w Amoris „zmianę gry”, w tym sposób, w jaki Kościół radzi sobie z dwoma głównymi obsesjami liberałów: homoseksualistami i rozwiedzionymi parami żyjącymi w „publicznym i permanentnym cudzołóstwie”. Kardynał Cupich wygłasza wykład na temat Amoris Laetitia jako „nowego paradygmatu katolicyzmu” (Źródło: Von Hügel Institute for Critical Catholic Enquiry/YouTube)
W wykładzie w Cambridge’s Von Hügel Institute w 2018 r. Cupich przedstawił Amoris Laetitia jako „nowy paradygmat katolicyzmu”, który, jak powiedział, wymusza „zmianę paradygmatu” w Kościele.

Według Cupicha to „przesunięcie” obejmuje nowe rozumienie sumienia, w którym ludzie mogą „rozpoznać”, że Bóg wzywa ich do pozostania w grzechu, lub, w eufemistycznym ujęciu Cupicha, „w pewnej odległości od rozumienia ideału przez Kościół. ”

Zacytował bardzo kontrowersyjny paragraf 303 Amoris laetitia, który twierdzi, że sumienie może rozeznać, że sytuacja jest „obiektywnie” zła, ale Bóg niekoniecznie wymaga, aby ktoś jej unikał ze względu na „konkretną złożoność czyichś ograniczeń”.

„Innymi słowy, głos sumienia, głos Boga… może bardzo dobrze potwierdzić konieczność życia w pewnej odległości od rozumienia ideału przez Kościół” – powiedział Cupich. „Trudno przecenić znaczenie tej hermeneutycznej zmiany”.

Rzeczywiście, zdaniem Cupicha, doktryna katolicka – „wiara raz na zawsze przekazana świętym” – jest teraz najwyraźniej ułomna i drugorzędna w stosunku do tak zwanego „samoobjawienia”.

Tradycyjne nauki nie mogą być już „zapobiegawczo” stosowane do „szczególnych wyzwań” po Amoris Laetitia, powiedział Cupich. Cała posługa Kościoła musi zostać przekształcona w „towarzyszenie” jednostkom, które „rozeznają”, jak postępować, nawet jeśli oznacza to sprzeczność z nauką katolicką.

Komunia dla sodomitów i cudzołożników

Dla Cupicha zasady te torują drogę do świętokradczego programu, który obejmuje udzielanie Komunii Świętej – Ciała, Krwi, Duszy i Bóstwa Jezusa Chrystusa – znanym sodomitom i cudzołożnikom, którzy podejmują w swoim sumieniu „decyzję”, że Bóg jest niemożliwy wzywając ich do życia w grzechu i profanacji Go w Eucharystii.

Zapytany, w jaki sposób „towarzyszy” rozwiedzionym i ponownie zamężnym parom poszukującym sacrum, Cupich odpowiedział: „Jeśli ludzie podejmą decyzję z czystym sumieniem, naszym zadaniem jest pomóc im iść naprzód i uszanować to. Sumienie jest nienaruszalne i musimy to szanować, kiedy podejmują decyzje, a ja zawsze to robiłem”.

To samo powiedział co do homoseksualistów: „Myślę, że geje też są ludźmi i mają sumienie. A moją rolą pastora jest pomaganie im w rozeznaniu, jaka jest wola Boża, patrząc na obiektywne nauczanie moralne Kościoła, a jednocześnie pomaganie im w rozeznawaniu i w zrozumieniu, jak Bóg ich nazywa”

Cupich zapewnił, że nie będzie odmawiał ani sakramentów, ani chrześcijańskich pochówków zatwardziałym homoseksualistom. „Nie, do żadnego szafarza, który rozdaje Eucharystię, nie należy podejmowanie decyzji o godności lub braku godności osoby. To leży w sumieniu tych osób” – powiedział.

Liberalny renegat od dziesięcioleci Cupich, nie dba o to, że jego „rewolucja” jest sprzeczna z tradycją katolicką i prawem kanonicznym. Jak nadal wyjaśnia prawo kanoniczne i jak powtórzył Papież św. Jan Paweł II w Ecclesia de Eucharistia, ci, którzy „uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim, nie mogą być dopuszczeni do Komunii Świętej”. Akty homoseksualne są „oczywistym grzechem ciężkim”, podobnie jak cudzołóstwo. Katechizm Kościoła Katolickiego, nawiązując do św. Jana Pawła II w Familiaris consortio, wyraźnie zauważa, że ​​osoby rozwiedzione, które zawarły nowe związki małżeńskie, „nie mogą przyjmować Komunii eucharystycznej” bez pełnej wstrzemięźliwości.

W rzeczywistości przełomowa encyklika Jana Pawła II o nauczaniu moralnym, Veritatis Splendor, niemal dokładnie opisuje i potępia „zmianę paradygmatu” Cupicha, odrzucając próby „legitymizacji tak zwanych rozwiązań „duszpasterskich” sprzecznych z nauczaniem Magisterium i uzasadnienia hermeneutyki „kreatywnej”, zgodnie z którą sumienie moralne nie jest w żadnym wypadku zobowiązane do żadnego konkretnego negatywnego nakazu”.  Takie stanowisko atakuje „samą tożsamość sumienia moralnego” i „odbiega” od tradycji i nauczania Kościoła, oświadczył święty papież.

Heterodoksyjna rewolucja Amoris Laetitia kardynała Cupicha nie jest tylko jego. Pozostali amerykańscy kardynałowie papieża Franciszka podzielają jego wielkie zainteresowanie Amoris Laetitia i zgadzają się z jego interpretacją.

Oprócz Cupicha, inni kardynałowie papieża w USA zdecydowanie poparli udzielanie Komunii Świętej małżeństwom cudzołożnym i homoseksualistom, którzy odrzucają czystość.

W 2018 r. kardynał Farrell dołączył do Cupicha, aby zorganizować serię konferencji na temat Amoris laetitia w dysydenckich uczelniach katolickich w całych Stanach Zjednoczonych, podczas których przemawiali kardynał Tobin, ówczesny arcybiskup Gregory, a następnie biskup McElroy. Konferencje odbyły się po seminarium Amoris Laetitia zorganizowanym przez Cupich’a w 2017 roku, w którym wzięli udział Farrell, Gregory i McElroy.

W przemówieniu na Uniwersytecie Villanova w 2018 r. Tobin powtórzył przemówienie Cupicha von Hügela, chwaląc Amoris Laetitia jako „zmianę paradygmatu” podobną do Soboru Watykańskiego II. McElroy, być może najbliższy ideologiczny sojusznik Cupicha, rozpoczął diecezjalny synod na temat Amoris laetitia w ciągu kilku miesięcy od opublikowania dokumentu w 2016 roku. Nie ukrywał również swojego pragnienia rewolucji, a ostatnio wezwał do „transformacji” Kościoła i zmian w jego „doktrynie reformowalnej”.

Oprócz Cupicha, inni kardynałowie papieża w USA zdecydowanie poparli udzielanie Komunii Świętej małżeństwom cudzołożnym i homoseksualistom, którzy odrzucają czystość.

Farrell zaatakował ówczesnego arcybiskupa Filadelfii Charlesa Chaputa w 2017 roku za stwierdzenie, że pary rozwiedzione i ponownie zamężne nie mogą przystąpić do Komunii bez wstrzemięźliwości seksualnej. McElroy poparł także „ścieżkę sumienia” dla cudzołożników, aby „rozeznać”, czy „Bóg wzywa ich do powrotu” do Eucharystii. Gregory i Tobin zasugerowali podobne stanowisko.

Jeśli chodzi o aktywnych homoseksualistów, McElroy upierał się, że podobnie jak Cupich nie odmówiłby im sakramentów ani chrześcijańskich pochówków. Takie podejście „jest odpowiednią polityką, którą mam nadzieję, że księża będą przestrzegać”, powiedział dysydentowi National Catholic Reporter. „Naszą fundamentalną postawą musi być włączenie do kościoła”.

Co więcej, Tobin, McElroy i Gregory wszyscy przewodniczyli lub osobiście zatwierdzili Msze o tematyce LGBT, podczas których homoseksualiści i ich partnerzy seksualni przyjmują komunię.

Ks. Alexander M. Santora od Matki Bożej Łaskawej i św. Józefa promuje swoją doroczną „Mszę na cześć” (Źródło: @padrehoboken/Twitter)
Kardynał Tobin powitał „pielgrzymkę LGBT” w swojej katedrze jako jeden z pierwszych aktów arcybiskupa Newark. The New York Times z zachwytem donosił:

Powitanie kardynała Tobina na Mszy św. 21 maja było najbardziej znaczącym z takich ostatnich gestów, ze względu na symbolizm kardynała witającego grupę katolików gejów, z których niektórzy byli małżeństwem.

Dalszy ciąg na stronie źródłowej: https://www.lifesitenews.com/news/pope-francis-american-cardinals-are-pro-lgbt-revolutionaries-with-a-radical-agenda-for-the-church/?utm_source=featured-news&utm_campaign=catholic